HorseHome
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

Swiped right for the first time

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1Swiped right for the first time Empty Swiped right for the first time vr dec 28, 2018 3:26 am

Maddison Connor

Maddison Connor

Na dat hele drama met Pasqual en het gedoe met school en de meiden die kosten wat het kost niet wilden dat ze ook maar iets met de jongen te maken had, had ze op aanraden van Daphne Tinder geïnstalleerd. Maddison wist niet helemaal hoe ze zich erover had moeten voelen. Op een saaie donderdagmiddag had ze de tijd genomen om eens op de profielen van jongens rond te neuzen. Een hoop ging over spieren, onderbuiken, lengtes en niets was naar Maddisons smaak. Behalve dan net die ene jongen. Casper heette die, die gewoon een casual foto op zijn Tinder had staan. Op zijn profiel stonden wat van zijn hobbies genoemd en ze had hoopvol naar rechts geswiped. Naar haar verrukking had ze direcht het bericht 'Je bent een match!' gekregen. Ze had het niet verwacht en verlegen en ongemakkelijk als ze was had ze hem niet als eerste een berichtje gestuurd. Casper haar gelukkig wel en binnen no-time waren ze aan het praten geraakt. Maddison had het binnen de kortste keren gezellig met hem gekregen en na ongeveer een dag te hebben gechat stelde Casper voor om samen eens een kopje koffie te drinken. Ze had, doordat ze een goede dag had, volmondig ja geroepen maar nu het de dag van de date zelf was, was ze niet zo zeker meer van haar keuze. Ze had al drie keer op het punt gestaan om af te zeggen.
Maar het afzeggen was misschien nog wel moeilijker dan gewoon gaan. Ze had zichzelf naar de Sugar & Spice gesleept en was op een plekje gaan zitten. Hij was nu al een kwartier te laat en onrustig bewoog ze heen en weer. Nog vijf minuten, hield ze zichzelf voor, dan zou ze gaan.
Toen zag ze ineens een jongen die erg veel leek op diegene van de profielfoto's van Casper. Zoekend keek de jongen rond tot hij haar gevonden had. Haar wangen kleurden rood en ze stond haastig op.
"Hi," een kalme maar verlegen glimlach lag op zijn gezicht en haar hart maakte een huppeltje. Zijn haar zat door de war maar oogde goed verzorgd, zijn gezicht was gaaf, zijn kleding fris en zijn ogen stonden nieuwsgierig. Hij stak zijn hand uit. Ze nam hem aan.
"Hi," antwoordde ze. Ze gebaarde ongemakkelijk naar een van de stoelen.
"Ga zitten!" Casper plofte neer en ze keken elkaar kort even aan.
"Dus," begon Maddison, die echt geen idee had wat ze hem nu moest vertellen.
"Dus," bevestigde Casper. Het eindigde uiteindelijk in een lachsalvo van beide kanten. Een ongemakkelijke, maar het ijs was wel gebroken. Er volgde een gesprek over koetjes en kalfjes, beleefdheden werden gewisseld tot het wat dieper de stof in ging.
Maddison zat met haar handen om haar kopje hete chocolademelk heen naar hem te kijken terwijl hij geanimeerd vertelde over zijn hobby's: het martelen van karakters in verhalen en het moorden van mensen in games. Of Boklobins dan toch zeker. Maddison glimlachte vermaakt en kon haar ogen niet van hem af houden. Zijn bewegingen waren op een bepaalde manier aantrekkelijk maar hij leek ook zijn afstand te houden. Het was een aangename afstand, geen ongemakkelijke. Hij praatte veel en ook dat vond ze heerlijk. Zijn stem had een aangenaam en prettig geluid en het vaagde alles weg wat er verder in de omgeving gaande was. Ze kon zich op hem concentreren en merkte dat de rest van de omgeving een blur kreeg.
"Maddie?" Casper keek haar vragend aan en ze moest zichzelf uit haar dromerige toestand sleuren.
"Huh?" deed ze. Casper lachte even.
"Waar zit je precies op school?" herhaalde hij zijn vraag. Ze was zo uit haar gedachten opgeschrokken dat ze er even over moest nadenken.
"Springfield College," antwoordde ze toen gauw. Casper glimlachte breed.
"Serieus? Ik zit daar op de campus. Woon daar op mezelf." Zijn ogen schitterden maar er zat een eigenaardige klank aan zijn stem en Maddison kon niet direct haar vinger erop plaatsen.
"Het lijkt me heerlijk om op de campus te wonen," verzuchtte ze. "Vooral omdat het zoveel scheelt in reistijd. Maar wat doe jij dan precies? Ik heb het idee dat ik dat niet helemaal duidelijk heb." Casper lachte ongemakkelijk.
"Iets met biologie," antwoordde hij vaagjes. Maddison keek hem scherp aan maar ging er verder niet op in. Ze keek even op toen de deur open ging van het café en ze zag dat Pasqual met een meisje binnen liep. Hij was druk in de praat met haar en ergens voelde ze een knauw in haar middenrif. Casper volgde haar blik. Hij trok vragend een wenkbrauw op.
Pasqual liep langs hun tafeltje en Maddison was haast teleurgesteld dat hij zo achteloos doorliep. Maar net toen ze er zeker van was dat hij haar geen gedag zou zeggen, draaide hij zich om.
"Maddie!" riep hij opgetogen uit en zijn ogen twinkelde vrolijk. Het meisje dat naast hem stond keek nieuwsgierig haar kant op. Bruine ogen bleven op haar hangen. Kort naar Casper, toen weer naar haar.
"Is dat je vriendje?" vroeg Pasqual vrolijk. Maddies hart voelde samengeknepen.
"Uh," deed ze.
"Tinderdate," verbeterde Casper hem. "Hoi." Pasqual nam Casper in zich op en ze keken elkaar even aan. Maddison had geen idee wat er gebeurde, ze wist alleen dat ze zich ineens heel misselijk voelde en weg wou.
"Maddison, toch?" vroeg het meisje naast Pasqual aan haar. Maddison knikte verlegen.
"Kaya." Haar ogen werden groot van begrip. Haar maag maakte een sprongetje.
"Ik ben zo terug," fluisterde ze, terwijl ze snel van de tafel af schoof en richting de wc liep. Verward, vol buikpijn en helemaal trillerig schoof ze de wcdeksel naar beneden en ging erop zitten. Ze voelde zich zo verward. Waarom had ze er moeite mee gehad dat Pasqual met een meisje op was komen dagen? Waarom voelde zij zich 'als enige' terwijl ze op geen enkele manier tot zijn advances in ging? Waarom was ze nu opgelucht dat het Kaya maar was? Ze liet haar hoofd rusten op de deur en hoorde toen iemand binnen komen.
"Maddison?" Het was de stem van Kaya. Ze klonk zacht, vriendelijk.
"Momentje," fluisterde Maddison terug. Ze spoelde de wc door, wreef door haar ogen en deed toen de deur van het slot. Het meisje keek haar met doordringende, bruine ogen aan die ze nu herkende als dezelfde doordringende ogen van Pasqual.
Kaya had haar armen over elkaar heen geslagen en ze leek wat ongemakkelijk te zijn.
"Ik geloof dat Pasqua je leuk vindt," sprak ze zachtjes. Maddison schudde haar hoofd.
"Dat verbeeld je je," antwoordde ze. "Ik - "
"Nee, serieus, ik bedoel, hij stond op het punt om die jongen voor zijn gezicht te slaan." Kaya nam Maddison in zich op. Maddison wist zichtzelf geen houding te geven.
"Jij vind Pasqual ook leuk," stelde Kaya. Maddison beet op haar lip.
"Zo simpel ligt het niet," reageerde ze. Kaya lachte.
"Iedereen vindt Pasqual leuk. Dat is een beetje een gegeven." Kaya lachte achteloos en Maddison stond haar aan te staren.
"Heb ik het mis?" Maddison sloeg haar ogen neer. Zover ze het wist had Kaya geen ongelijk. Maar dat maakte niet dat ze Kaya gelijk hoefde te geven. Ze kopieerde Kaya en sloeg nu ook haar armen over elkaar heen. Ze wist niet of ze Kaya aardig vond of dat ze het een irritante trut vond. Ze neigde momenteel naar het laatste. Bemoeizuchtig, irritant, iets in die richting.
Maddison wou Kaya vragen waarom ze in godsnaam achter haar aan was gekomen, waarom ze dit nou zo nodig met haar had moeten delen, maar ze zweeg slechts. Voelde zich ongemakkelijk, onveilig.
"Hij maakt zich zorgen om je, weet je dat," vroeg Kaya. Maddison keek haar even vragend aan want er klonk een verwijtende ondertoon door in haar stem.
"Ik snap zijn obsessie met jou niet." Kaya's ogen waren peinzend. "Hij zegt dat je op me lijkt." Haar blik werd dwingender en Maddison had het idee dat Kaya in haar ziel kon kijken. Het was niet iets wat ze fijn vond. Ze wou haast vragen wat hij nog meer gezegd had, maar de angst won en sloeg over naar arrogantie.
"Oh ja?" het klonk snibbig. Maddison was klaar met dit gesprek.
"Ik ga terug naar mijn date, als je het niet erg vind." Kaya's ogen vernauwden.
"Speel niet met mijn broer," siste ze, net zo snel omgeslagen als Maddison was omgeslagen. Haar ogen waren ferm.
"Ik zeg je dit omdat je misschien op me mag lijken en omdat Pasqual om een of andere reden niet over je op kan houden. Doe er wat mee. Wees niet zo achteloos."
Maddison wou gillen. Hoe vaak ze Pasqual al niet had gezegd dat hij weg moest gaan. Haar met rust moest laten. Hij verwarde haar. Wist zij veel wat ze voor hem voelde, voor hem moest voelen.
"Ik speel niet met Pasqual." Maddisons wangen voelde rood aan en ze merkte dat ze laaiend begon te worden. Woede was een gevaarlijke emotie want ze had hem nooit onder controle. Haar stem leek harder te worden, luider, haar lichaam groter.
"Ik -"
Haar stem werd onderbroken door geklop en een Pasqual die zijn hoofd om de hoek heen stak. Hij nam de situatie kort in zich op.
"Kaya!" sprak hij bestraffend. Zijn zus trok slechts een wenkbrauw naar hem op, wees vervolgens met een hoofdknikje naar Maddison.
"Deze chick?" vroeg ze, zichtbaar verbaasd en ietwat walgend. Pasqual sloot zijn ogen en zuchtte geïrriteerd.
"Niet 'die chick'. Maddison. Ja." Zijn ogen zochten die van Maddison, vragend, nieuwsgierig en haast verontschuldigend. Verward voelde Maddison hoe ze hem makkelijk kon lezen.
"Ik wou even checken waar jullie bleven, jullie waren zo lang weg." Kaya keek niet echt richting hem maar leek een beetje afgedwaald te zijn. Maddison zweeg slechts. Pasqual glimlachte afwachtend.
"Kaya, zullen we weer? Je hebt nog steeds een koffie tegoed." Kaya knikte en liep de wc uit, Maddison geen blik waardig meer keurend. Maddison liep haar schuchter achterna want Pasqual hield de deur voor haar open. Kaya was al een stukje doorgelopen en hij hield haar tegen. Zijn ogen glinsterden en zijn wangen waren rood. Het was net alsof ze zijn hartslag kon horen. Zijn gezicht was dichtbij het hare en ze hoefde maar iets naar voren te leunen om -
"Sorry," sprak Pasqual. "Ik wou je date niet verpesten. Ik weet niet wat Kaya tegen je gezegd heeft maar Kaya verzint graag dingen." Maddison probeerde haar gezicht in de plooi te trekken.
"Ze -" Pasqual glimlachte opnieuw, verontschuldigend, kwetsbaar, ongemakkelijk.
"Het spijt me echt dat we je date hebben onderbroken."

Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum